Niecodzienność

spoglądając na miasto z góry
oblane popołudniowym słońcem
śpiące, zastanawiam się gdzie tam
mieści się całe moje życie

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Ćma

po tylu ciemnych dniach w końcu pojawia się promień radości zdający się rozrastać w czasie przyciąga mnie w sposób pierwotny instynktowny i tak upragniony stawiam krok, stopę w plamę światła i cofam ją cofam się uciekam w kąt jeszcze nie mogę jeszcze nie nie wiem kiedy może jutro może wcale
Czytaj więcej