Atramentem na skrzydłach zapisane...

po tylu ciemnych dniach w końcu pojawia się promień radości zdający się rozrastać w czasie przyciąga mnie w sposób pierwotny instynktowny i tak upragniony stawiam krok, stopę w plamę światła i cofam ją cofam się uciekam w kąt jeszcze nie mogę jeszcze nie nie wiem kiedy może jutro może wcale

moje serce wydmuchano ze szkła zapisałam w nim wszystko co mam lecz nie jestem pewna czy dzisiaj ktoś czyta jeszcze listy w butelce

po tym wszystkim wiem najlepiej jest być wyspą nie będzie mi lepiej niż samotną w oceanie miasta

spoglądając na miasto z góry oblane popołudniowym słońcem śpiące, zastanawiam się gdzie tam mieści się całe moje życie

wybacz mi, że kochając się z Tobą czekam na tego jedynego